مهران مدیری با دورهمی در پی چیست؟
به گزارش شهر وبلاگ، دورهمی از برنامه های ادامه دار تلویزیونی است که تا به امروز در فصل های مختلفی روی آنتن رفته است. این مجموعه که تا مدت ها با ساختار تاک شو پخش شد، پس از اینکه به تکرار افتاد، سراغ ساختاری تازهتر به نام مسابقه رفت؛ قالبی که این روزها در شبکه های تلویزیونی جهان در بسیاری موارد حرف اول را می زند و پیش از این در کارنامه مهران مدیری هم دیده نمی شد. با این همه اذعان به کپی بودن این برنامه از سوی سازنده، از همان ابتدا دورهمی را وارد چالش تازهی کرد؛ اینکه آیا کپی بودن یک برنامه به قوت آن آسیب می رساند و ماهیتا کار درستی است؟ و آیا تمام برنامه های تفریح از این دست باید حتما تازه باشند؟ پرسش هایی از این دست سپس با پاسخی صریح از سوی مهران مدیری همراه شد؛ اینکه برای احترام به مخاطب باید واقعیت را به او گفت و تاکید نمود، در جهانی زندگی می کنیم که شما به هرچه استناد کنید، کمتر از دو دقیقه می توان اصلش را درآورد(صحبتهای مهران مدیری در برنامه پرانتز باز).
پس از آن بود که نگاه ها به دورهمی به دو دسته تقسیم شد؛ دسته اول بر این باور بودند که به علت نداشتن خلاقیت کافی از سوی برنامه سازان داخلی، کپی کردن تبدیل به امری مرسوم شده است که چندان مقبول نیست. دسته دوم اما معتقد بودند که کپی کردن اگر با اصول درستی انجام گردد، منعی ندارد و اعمال تغییرات جزئی متناسب با فرهنگ مردم، امری ضروری در کارهای کپی شده است که از طرفی خلاقیت سازنده برنامه را هم طلب می نماید. بنابراین کپی بودن یک برنامه از برنامه های دیگر در صورتی که سازنده این امر را تکذیب نکند کار غلطی نیست اما زمانی که سازنده برنامه این واقعیت را قبول نمی نماید و یا تغییرات جزئی ای متناسب با فرهنگ مردم در برنامه ایجاد نکند کپی بودن این برنامه تبدیل به آسیبی می گردد و کار درستی به نظر نمی رسد.
اما در این میان نگاهی دیگر هم شکل گرفت؛ دورهمی مهران مدیری که به گفته خودش جزء به جزء کپی شده، سراغ سوالاتی رفته است که در نمایی کلی به ادبیات، موسیقی، سینما و در مجموع هنر نگاهی ویژه دارد و در این میان موضوعات و نام افرادی برای نخستین بار فرصت مطرح شدن در آنتن رسانه ملی را پیدا می نماید؛ هرچند باید تاکید نمود که صرف گذر از نام یک نویسنده، آهنگساز و یا کارگردان در یک برنامه نمی تواند تضمینی برای بالا بردن سطح سواد و اطلاعات عمومی بینندگان و شرکت کنندگانش باشد.
انگیزه مالی با روکش فرهنگ و هنر
بیتا شاه منصوری، عضو هیات علمی دانشکده علوم ارتباطات و مطالعات رسانه ـ در پاسخ به این پرسش ایسنا که آیا با فراوری و پخش برنامه ای مانند دورهمی می توان چشم امیدی به افزایش دانش علمی و فرهنگی شرکت کنندگان و تماشاگران داشت؟ می گوید: پخش قطعات موسیقی و نام بردن از نویسندگانی که نامشان کمتر در تلویزیون برده می گردد، بسیار مفید است و به فرهنگ سازی هم یاری بیشتری می نماید.
او با اشاره به اینکه سوالاتی که در برنامه دورهمی از شرکت کنندگان پرسیده می گردد، عمدتا سطحی و در حوزه دانش عمومی است، در عین حال تاکید می نماید: اگر مخاطب علاقه مند باشد، طرح این پرسش ها به دانش عمومی اش یاری می نماید. چون برنامه تخصصی نیست و نباید هم باشد.
دکتر شاه منصوری با اشاره به این نکته که بهتر است برنامه های تفریح با همین قالب پیش بروند و برنامه های تخصصی که قرار است دانش علمی مردم را بالا ببرند در قالب خودشان ساخته شوند، اظهار می نماید: خیلی خوب است که ما بتوانیم برنامه ریزی های دقیقی داشته باشیم که علاوه بر اینکه مردم سرگرم می شوند، دانش تخصصی هم آموزش ببینند؛ اما نکته اینجاست که برنامه ای مانند دورهمی این ظرفیت را ندارد.
این مدرس دانشگاه در پاسخ به پرسشی درباره تغییراتی که مهران مدیری در فصل های گوناگون دورهمی ایجاد کرد، با اشاره به اینکه چارچوب کلی برنامه های صداوسیما کوشش برای جذب تعداد بیشتر مخاطب است، تصریح می نماید: به نظر من اولویت صرفا نشاندن مخاطب پای برنامه است. پس قطعا کوشش می گردد که با توجه به تغییر فصل، برنامه هم تغییری کند تا با ریزش مخاطب روبرو نگردد.
شاه منصوری در پاسخ به این پرسش که آیا انگیزه مالی را هدف اصلی برنامه دورهمی می داند؟ می گوید: برنامه سازی صداوسیما شرایط خاصی دارد و هر کس حتی با ظرفیت پایینی در صورتی که اسپانسر داشته باشد، می تواند برنامه بسازد و مجوز فراوری و پخش را دریافت کند. بنابراین برنامه هایی که با این ظرفیت فراوری و ساخته می شوند، بیشتر به علت بحث درآمدزایی در پی مخاطب هستند و به این ترتیب بحث مالی بحث اول می گردد و بعد بحث فرهنگ سازی.
منبع: همگردی