درخت پروری، مهم تر از درختکاری
به گزارش شهر وبلاگ، کاشت 8 میلیارد درخت سالانه به مدت 20 سال چگونه بر آب و هوای زمین تأثیر می گذارد؟ روز درختکاری باید در خصوص رشد درختان باشد، نه فقط کاشت آنها.
اگر سالانه 8 میلیارد درخت به مدت 20 سال بکاریم، چه اتفاقی روی زمین می افتد؟
سیاستمداران، رهبران تجارت ، کاربران یوتیوب و افراد مشهور خواهان کاشت میلیون ها، میلیاردها یا حتی تریلیون درخت برای کاهش تغییرات آب و هوایی هستند.
در حال حاضر تقریبا 8 میلیارد نفر روی زمین زندگی می نمایند. اگر هر فرد در 20 سال آینده هر سال درختی بکارد، این به معنای تقریباً 160 میلیارد درخت تازه است.
این مهم است که درختان در منطقه های که از نظر تاریخی رشد می نموده اند کاشته شوند و در نظر گرفته شود که آیا شرایط آب و هوایی آینده احتمالاً از درختان حمایت می نماید یا خیر. آیا کاشت انبوه درخت می تواند تغییرات آب و هوایی را کند کند؟
درختان و کربن
دی اکسید کربن گاز اصلی عامل گرم شدن کره زمین است. به وسیله فتوسنتز، درختان و سایر گیاهان دی اکسید کربن را از اتمسفر گرفته و به کربو هیدرات ها تبدیل می نمایند، که از آنها برای ساخت ساقه، برگ و ریشه استفاده می نمایند.مقدار کربنی که یک درخت می تواند ذخیره کند بسیار فرق دارد. این بستگی به نوع درخت، محل رشد و سن آن دارد.
فرض کنید یک درخت معمولی سالانه 50 پوند دی اکسید کربن مصرف کند. اگر فردی هر سال به مدت 20 سال درختی بکارد - و هر یک زنده بماند، که بسیار بعید است - این 20 درخت سالانه حدود 1000 پوند یا نیم تن دی اکسید کربن مصرف خواهند کرد.
به طور میانه یک فرد میانه در ایالات متحده سالانه 15.5 تن دی اکسید کربن در مقایسه با 1.9 تن برای آن فرد در هند فراوری می شود. این بدان معناست که اگر هر فرد در ایالات متحده یک درخت در سال بکارد، پس از بالغ شدن همه 20 درخت تنها 3 درصد دی اکسید کربنی را که هر سال فراوری می نماید جبران می نماید. اما، این مقدار برای کسی که در هند است 26 درصد جبران می نماید.
کاشت درختان قطعاً بخشی از راهکار تغییر آب و هوا است، اما موارد مهمتری نیز وجود دارد.
مشارکت کشاورزان و جوامع محلی در این فرایند، از برنامه ریزی تا نظارت، کلید موفقیت درختکاری است.
تصویر: نمای هوایی جنگل زدایی جنگل بارانی. پاکسازی جنگل های بارانی آمازون برای مزارع دامداری در برزیل در سال 2017. عکس های برزیل/LightRocket به وسیله گتی ایماژ
محافظت از درختانی که داریم
در حدود 3 تریلیون درخت روی زمین وجود دارد که تنها نیمی از تعداد درختان در 12000 سال پیش، در آغاز تمدن بشری، است.تخمین زده می شود که مردم سالانه 15 میلیارد درخت را قطع می نمایند. بسیاری از این درختان در جنگل های گرجهتی هستند، اما جنگل زدایی در سراسر کره زمین اتفاق می افتد.
جنگل های موجود را سرپا نگه دارید. حفاظت از جنگل های موجود امری منطقی است. آنها نه تنها دی اکسید کربن را در درختان و خاک جذب می نمایند، بلکه محل زندگی حیوانات را نیز فراهم می نمایند. درختان می توانند هیزم و میوه برای مردم فراهم آورند. در شهرها، آنها می توانند سایه و فضاهای تفریحی را ارائه دهند.
اما درختان نباید در جایی که قبلاً رشد ننموده اند کاشته شوند، یعنی در جاهایی مانند علفزارهای بومی یا ساواناها (گرم دشت ها). این زیست بوم ها زیستگاه مهمی را برای حیوانات و گیاهان خود فراهم می نمایند - و در صورتی که بدون مزاحمت باقی بمانند کربن را ذخیره می نمایند.
انجام کار بیشتر
برای کند کردن تغییرات آب و هوایی، مردم باید کاری بیش از کاشت درخت انجام دهند. انسان ها باید با انتقال به منابع تتازه پذیر انرژی مانند خورشید و باد، فراوری دی اکسید کربن و سایر گازهای گلخانه ای خود را به سرعت کاهش دهند. مردم بعلاوه باید مقدار رانندگی و پرواز خود را کاهش دهند - و گوشت کمتری بخورند، زیرا گوشت در مقایسه با غلات و سبزیجات دارای رد پای کربنی بسیار بیشتری در هر کالری است.این مهم است که همه - مشاغل، سیاستمداران، دولت ها، بزرگ سالان و حتی بچه ها - آن چه را که می توانند برای کاهش انتشار گازهای فسیلی انجام دهند. ما می دانیم که فکر کردن در خصوص این که شما به عنوان یک فرد چه یاریی می توانید برای یاری به کره زمین انجام دهید بسیار طاقت فرسا به نظر می رسد. خوشبختانه گزینه های زیادی وجود دارد.
داوطلب عضویت در یک سازمان حفاظت از محیط زیست محلی شوید، جایی که می توانید به حفاظت و باز سازی زیستگاه های محلی یاری کنید. با خانواده خود در خصوص شیوه های تازه زندگی، مانند دوچرخه سواری، پیاده روی یا استفاده از حمل و نقل عمومی به جای رانندگی صحبت کنید.
توصیه می کنیم که کوشش های درختکاری به جای تمرکز بر تعداد نهال های کاشته شده، بر روی هدف کوشش های رشد درخت در نواحی جنگلی که پس از 10، 20 یا 50 سال احیا شده اند، متمرکز شود.و از راهنمایی کوشش برای محافظت از درختان در سطح محلی یا دنیای نترسید. دو دختر پیشاهنگ 11 ساله که نگران نابودی جنگل های بارانی برای مزارع روغن نخل بودند، کوششی را راه انداختند که استفاده از روغن نخل را در کوکی های دختر پیشاهنگ حذف نمایند.
گاهی اوقات تغییر کند است، اما افراد با هم می توانند آن را به وقوع برسانند.
روز درختکاری
تصویر: یک قطعه جنگلی در پارک ملی دوی سوتپ پوی تایلند، جایی که قبلاً سوخته بود، پس از 12 سال بازسازی. فرو/ ویکی پدیا، CC BY-SA
به مدت 149 سال، مردم در آخرین آدینه ماه آوریل، روز درختکاری را با کاشت درخت جشن گرفته اند. در حال حاضر همان طور که گفته شد رهبران تجاری، سیاستمداران، کاربران یوتیوب و افراد مشهور خواهان کاشت میلیون ها، میلیاردها یا حتی تریلیون درخت برای کند کردن تغییرات آب و هوایی هستند.
به طور میانه یک فرد میانه در ایالات متحده سالانه 15.5 تن دی اکسید کربن در مقایسه با 1.9 تن برای آن فرد در هند فراوری می شود. به عنوان بوم شناسانی که در خصوص باز سازی جنگل مطالعه می نمایند، می دانیم که درختان کربن ذخیره می نمایند، محل زندگی حیوانات و گیاهان را فراهم می نمایند، از فرسایش خاک جلوگیری نموده و در شهرها سایه ایجاد می نمایند. اما همان طور که در جاهای دیگر به تفصیل شرح داده ایم، کاشتن درخت راهکاری جادویی برای حل مسائل پیچیده زیست محیطی و اجتماعی نیست. و برای این که درختان مزایایی به بار آورند، باید به درستی کاشته شوند - که اغلب این طور نیست.
تصویر: کاریکاتورِ نشان دهنده فواید و مضرات درختکاری. کاشت درختان بسته به نحوه برنامه ریزی و مدیریت پروژه ها و محل کاشت آنها می تواند تأثیرات مثبت و منفی داشته باشد. ونسا سانتاگ، اصلاح شده از Holl و Brancalion 2020 ، CC BY-ND
زمان تغییر روایت از درختکاری به درخت پروری رسیده است.
درختکاری نوش دارو نیست
بشر نمی تواند در برابر تغییرات آب و هوایی راه خود در درختکاری، همان طور که بعضی از حامیان پیشنهاد نموده اند، را پیش بگیرد، اگر چه درختان بخشی از راهکار هستند. ارزیابی های علمی نشان می دهد که اجتناب از بدترین پیامدهای تغییرات آب و هوا، دولت ها، مشاغل و افراد در سراسر دنیا را ملزم به کوشش سریع و شدید برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای می نماید.علاوه بر این، کاشت درخت در مکان اشتباه می تواند عواقب ناخواسته ای داشته باشد. به عنوان مثال، کاشت درختان در علفزارهای بومی، مانند چمنزارهای آمریکای شاقتصادی یا ساواناهای آفریقایی، می تواند به این زیست بوم های ارزشمند آسیب برساند.
تصویر: تک کشتی درختان اکالیپتوس عجیب و غریب (زمینه) کاشته شده در علفزار بومی در سرادو برزیل، نقطه داغی دنیای است برای اولویت های حفاظت از محیط زیست. تبدیل یک زیست بوم باز به یک درختزار تک کشتی سایه دار به گونه های گیاهی و جانوری بومی آسیب می رساند و آب مورد احتیاج مردم محلی و موجودات آبزی را کاهش می دهد. رابین چازدون ، CC BY-ND
کاشت درختان غیر بومی با رشد سریع، در منطقه ها خشک، بعلاوه ممکن است منابع آب را کاهش دهد. و بعضی از برنامه های درختکاری از بالا به پایین که به وسیله سازمان های بین المللی یا دولت های ملی اجرا می شود، کشاورزان را جا به جا می نماید و آنها را به سمت جنگل های پاک در جاهای دیگر سوق می دهد.
طرح های بزرگ کاشت درخت در مکان هایی از سریلانکا گرفته تا ترکیه و تا کانادا شکست خورده است. در بعضی نقاط، گونه های درختی با شرایط خاک و آب و هوای محلی مناسب نبوده است. در جاهای دیگر، درختان آبیاری نشده و بارور نشده اند. در بعضی موارد مردم محلی درختانی را که در زمین آنها بدون اجازه کاشته شده بود حذف کردند. و وقتی درختان می میرند یا قطع می شوند، هر کربنی که گرفته اند به جو باز می شود و مزایای کاشت آنها از بین می رود.
کاشت درختان غیر بومی با رشد سریع، در منطقه ها خشک، بعلاوه ممکن است منابع آب را کاهش دهد.
بر روی رشد درختان تمرکز کنید
ما فکر می کنیم زمان تغییر روایت از درختکاری به درخت پروری رسیده است. بیشتر کوشش های درختکاری بر حفر سوراخ و قرار دادن نهال در زمین متمرکز است، اما کار به همین جا ختم نمی شود. و درختکاری توجه را از ترویج رشد مجدد طبیعی جنگل منحرف می نماید.برای دستیابی به مزایای کاشت درخت، درختان باید به مدت یک دهه یا بیشتر رشد نمایند. متأسفانه، شواهد نشان می دهد که منطقه ها مجدداً جنگل شده اغلب در عرض یک یا دو دهه دو باره جنگل زدایی می شوند. ما توصیه می کنیم که کوشش های درختکاری به جای تمرکز بر تعداد نهال های کاشته شده، بر روی هدف کوشش های رشد درخت در نواحی جنگلی که پس از 10، 20 یا 50 سال احیا شده اند، متمرکز شود.
و حتی ممکن است لازم نباشد درختان را به طور فعال کاشت. به عنوان مثال، بیشتر منطقه ها شرقی ایالات متحده در قرن 18 و 19 جنگل بُری شدند. اما در قرن گذشته، در جاهایی که طبیعت رها شده بود تا جهت خود را طی کند، منطقه ها وسیعی از جنگل ها بدون کاشت مجدد درختان به وسیله مردم، رشد نموده است.
بشر نمی تواند در برابر تغییرات آب و هوایی راه خود در درختکاری، همان طور که بعضی از حامیان پیشنهاد نموده اند، را پیش بگیرد، اگر چه درختان بخشی از راهکار هستند.
تصویر: درختان با علفزار در پیش زمینه. این جنگل در جنوب غربی ویرجینیا در دهه 1800 قطع شده بود و از آن موقع به بعد به طور طبیعی رشد نموده است، مانند بیشتر جنگل های شرق ایالات متحده. لیتون رید ، CC BY-ND
یاری به مبارزات مربوط به درخت پروری موفقیت آمیز است
انتظار می رود رشد درختان در سال های آینده به عنوان بخشی از دهه سازمان ملل متحد در زمینه احیای زیست بوم و ابتکارات بلند پروازانه ای مانند چالش بُن و کمپین دنیای انجمن اقتصاد 1t.org برای حفظ، بازسازی و رشد 1 تریلیون درخت، از حمایت بی سابقه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی برخوردار شود. از دست دادن این فرصت منحصر به فرد اتلافی بسیار بزرگ خواهد بود.در این جا دستور العمل هایی کلیدی آمده است که ما و دیگران برای بهبود نتایج کمپین های کاشت درخت پیشنهاد نموده ایم.
* جنگل های موجود را سرپا نگه دارید. Global Forest Watch ، یک پلت فرم آنلاین که جنگل های سراسر دنیا را زیر نظر دارد، تخمین زده است که زمین در سال 2020 مساحتی از جنگل های بارانی به مقدار نیومکزیکو را از دست داده است. جلوگیری از پاکسازی جنگل های موجود بسیار مؤثرتر از کوشش برای برگرداندن و کنار هم قرار دادن آنها از نو است. و جنگل های موجود در حال حاضر است که مزایایی را ارائه می دهند، نه چند دهه بعد از بلوغ درختان در جنگل های تازه.
کاشتن درخت راهکاری جادویی برای حل مسائل پیچیده زیست محیطی و اجتماعی نیست.حفاظت از جنگل های موجود اغلب مستلزم تأمین عایدی جایگزین برای افرادی است که درختان خود را در سرزمین خود نگهداری می نمایند به جای این که آنها را قطع نموده یا محصولات خود را پرورش دهند. بعلاوه تقویت اجرای منطقه ها حفاظت شده و ترویج زنجیره های تأمین چوب و محصولات کشاورزی ای که شامل پاکسازی جنگل نمی شود، بسیار مهم است.
* جوامع نزدیک را در پروژه های درختکاری مشارکت دهید. سازمان های بین المللی و دولت های ملی بسیاری از پروژه های درختکاری را تأمین می نمایند، اما اهداف آنها ممکن است با اهداف ساکنان محلی که در واقع درختان خود را در زمین خود پرورش می دهند کاملاً متفاوت باشد. مطالعه پس از مطالعه نشان داده است که مشارکت کشاورزان و جوامع محلی در این فرایند، از برنامه ریزی تا نظارت، کلید موفقیت درختکاری است.
تصویر: احتمال موفقیت پروژه های درختکاری که جوامع محلی را درگیر می نماید بیشتر است. یک کشاورز و نمایندگان یک سازمان غیر دولتی بین المللی و یک شرکت احیا، در خصوص محل کاشت درختان بومی در یک مرتع پرورش احشام در آمازون برزیل بحث می نمایند. پدرو برانکالیون ، CC BY-ND
در حدود 3 تریلیون درخت روی زمین وجود دارد که تنها نیمی از تعداد درختان در 12000 سال پیش، در آغاز تمدن بشری، است.* با برنامه ریزی دقیق آغاز کنید. ببینید با توجه به شرایط سایت محلی کدام گونه ها به احتمال زیاد رشد خوبی دارند؟ کدام گونه ها به برترین نحو به اهداف پروژه می رسند؟ و چه کسی از درختان پس از کاشت مراقبت می نماید؟
این مهم است که درختان در منطقه های که از نظر تاریخی رشد می نموده اند کاشته شوند و در نظر گرفته شود که آیا شرایط آب و هوایی آینده احتمالاً از درختان حمایت می نماید یا خیر. کاشت در منطقه های که از نظر کشاورزی دارای بهره وری کمتری هستند، این خطر را کاهش می دهد که زمین مجدداً پاکسازی شود یا جنگل های موجود بریده شود تا جبران منطقه ها فراوریی از دست رفته را کند.
* برای بلند مدت برنامه ریزی کنید. بیشتر نهال های درخت برای زنده ماندن و رشد احتیاج به مراقبت دارند. این ممکن است شامل تعهدات چند ساله برای آبیاری، کود دهی، زدودن علف های هرز و محافظت از درختان در برابر چرا یا آتش سوزی و نظارت بر این باشد که آیا این پروژه دارد به اهداف خود می رسد یا خیر.
ما افرادی را که از کوشش های درختکاری حمایت می نمایند تشویق می کنیم که از مدیران سازمان یا از مالکان زمین هایی که در واقع درختان را پرورش می دهند بپرسند این پول به کجا می رود؟ چه کسی بر کوشش ها نظارت می نماید و چه مدت آن را دنبال می نماید؟
رشد درختان می تواند به حل بعضی از مهمترین چالش های زمان ما یاری کند. اما درک این نکته مهم است که کاشت نهال تنها اولین قدم است.
برای کند کردن تغییرات آب و هوایی، مردم باید کاری بیش از کاشت درخت انجام دهند.
منبع:
کارن دی هول، University of California, Santa Cruz، پدرو برانکالیون، Universidade de São Paulo
منبع: راسخون