شناسایی داروی ضد پیری در بدن

به گزارش شهر وبلاگ، محققان دانشکده پزشکی هانوفر راهی را برای جلوگیری از بیماری های مرتبط با افزایش سن در موش های آزمایشگاهی از طریق تجویز اسپرمیدین به آن ها پیدا کرده اند.

شناسایی داروی ضد پیری در بدن

به گزارش ایسنا و به نقل از آی او، یک رویدادی که از روزی که ما به دنیا آمده ایم در بدن وجود دارد و برای همه صدق می کند این است که فرایند بیولوژیکی پیر شدن بلافاصله آغاز می شود و هر روز که می گذرد کمی بیشتر پیشرفت می کند.

هر چه سن مان بالا می رود تغییرات پاتولوژیک بیشتری اتفاق می افتد. این موارد از ضعف قلب گرفته تا از بین رفتن سلول های عصبی و کاهش فعالیت متابولیک را شامل می شود و این فرایند برگشت ناپذیر است.

یک دلیل برای این تغییرات مرتبط با افزایش سن این است که برخی فرآیند های پاکسازی سلولی، دیگر مانند سال های جوانی عمل نمی کنند. فرایندی به نام خودخواری یا اتوفاژی وجود دارد که نوعی سیستم بازیافت است که اجزای اضافی یا آسیب دیده سلول را شکسته و بازیافت می کند. این امر سلول ها را متناسب نگه می دارد و از آن ها در برابر بسیاری از بیماری ها محافظت می کند. متأسفانه طی سال ها با افزایش سن عملکرد اتوفاژی کمتر می شود.

یک گروه متشکل از متخصصین مغز و اعصاب، پزشکان هسته ای و زیست شناسان مولکولی به رهبری پروفسور اوگنی پونیماسکین (Evgeni Ponimaskin) از موسسه نوروفیزیولوژی دانشکده پزشکی هانوفر (MHH) آلمان اکنون راهی برای احیای اتوفاژی پیدا کرده اند. ماده خود بدن به نام اسپرمیدین (spermidine) می تواند یک اثر ضد پیری واقعی داشته باشد.

اسپرمیدین در هر سلول از بدن وجود دارد، اما با افزایش سن غلظت آن کاهش می یابد. پروفسور پونیماسکین در این باره گفت: در این مطالعه، ما چگونگی تأثیر اسپرمیدین در مدت طولانی بر اندام هایی را که معمولاً تحت تأثیر پیری قرار دارند و فرایند ایجاد آن را بررسی کردیم. دانشمندان از طریق آب آشامیدنی اسپرمیدین را به مدت شش ماه به موش های مسن دادند. نتیجه نشان داد که این موش ها اثرات ضد پیری قابل توجهی در مقایسه با حیوانات هم سن و درمان نشده خود دارند.

رهبر مطالعه افزود: مکمل اسپرمیدین نشان داد که حیوانات کمتر دچار آسیب در کلیه و کبد می شوند. ریزش مو مربوط به سن نیز به طور قابل توجهی کمتر از گروه کنترل شده بود. به دلیل وجود اسپرمیدین، لکه های طاسی بسیار کمی در پشت سر وجود داشت و این حالتی معمول است که در موش های مسن رخ می دهد.

محققان به ویژه تحت تأثیر محافظتی اسپرمیدین بر قلب قرار گرفتند. آن ها دریافتند که اثر محافظت قلبی اسپرمیدین مربوط به کاهش کوتاه شدن تلومر ها در بافت قلب است. تلومر ها از انتهای کروموزوم های سلول های بدن ما در برابر تخریب محافظت می کنند. کروموزوم ها حامل اطلاعات ژنتیکی ما هستند. هر بار که سلول ها تقسیم می شوند، انتهای آن ها کمی کوتاه می شود. وقتی سلول ها از تقسیم جلوگیری می کنند (در این مطالعه سلول های عضلانی قلب)، تلومر ها بیشتر کوتاه می شوند. در برخی موارد آن ها آنقدر کوتاه می شوند که به اصطلاح عملیات مرگ سلولی برنامه ریزی شده آغاز می شود. طول تلومر ها در موش هایی که مکمل اسپرمیدین را مصرف کرده بودند مشابه حیوانات جوان بود.

اسپرمیدین یک ماده درون زا و طبیعی است که برای اولین بار در مایع منی مردان کشف شده است. از این رو اسپرمیدین نامیده می شود. با این حال اکنون شناخته شده است که در تمام سلول های بدن وجود دارد و برخی از باکتری های روده نیز می توانند این ماده را تولید کنند. اما مقدار زیاد این ماده باید از طریق غذا به عنوان مثال جوانه گندم، پنیر، محصولات سویا و حبوبات به بدن منتقل شود. این ماده، اتوفاژی را در سلول های ما فعال می کند و باعث تجزیه عوامل بیماری زای مهاجم، پروتئین های معیوب و اجزای سلولی می شود.

یافته های این مطالعه در مجله GeroScience منتشر شد.

منبع: فرارو
انتشار: 6 فروردین 1400 بروزرسانی: 6 فروردین 1400 گردآورنده: shahreweblog.ir شناسه مطلب: 1166

به "شناسایی داروی ضد پیری در بدن" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "شناسایی داروی ضد پیری در بدن"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید