تنها بانوی المپیکی وزنه برداری ایران از انگیزه هایش برای بازگشت می گوید، جهانفکریان: به فکر مدال جهانی ام - شهر وبلاگ

به گزارش خبرنگاران، پریسا جهانفکریان امسال اتفاقی را رقم زد که چند سال پیش، در روزهایی که پوشش بانوان ایرانی مورد تایید نهادهای بین المللی و داخلی کشورمان قرار گرفت تا استارت رسمی وزنه برداری دختران کشورمان زده شود، هرگز کسی نمی توانست پیش بینی اش کند.

او درحالیکه به نظر می رسید دختران ایرانی هنوز فاصله بسیار زیادی تا رکوردهای جهانی و المپیک دارند، پیروز به کسب سهمیه المپیک شد. انصراف ورزشکار ساموآ در تیر ماه، باعث شد که جهانفکریان در دسته فوق سنگین بانوان جواز حضور در المپیک را به دست آورد، این اتفاق بسیار ویژه و بزرگی بود اما این وزنه بردار به دلیل آسیب دیدگی و ناامیدی از رسیدن به سهمیه، دستش را جراحی کرد و این فرصت بزرگ از او گرفته شد.

عدم حضور جهانفکریان در المپیک، هرگز از کار بزرگ او نمی کاهد، او هرچند بعد از المپیک حضور در جهانی ازبکستان را هم از دست داده اما انگیزه های بالایی برای بازگشت مقتدرانه به تخته دارد.

وی در گفت وگو با خبرنگار ورزشی خبرنگاران در خصوص شرایط دستش بعد از جراحی گفت: تقریبا سه ماه است که دستم را باز کردم، دو ماه فیزیوتراپی انجام دادم و یک ماه است که تمرین وزنه را آغاز کرده و در تهران تمرین می کنم. خداراشکر شرایطم خوب است، پزشک معالجم گفته باید آرام آرام پیش بروم و رکوردم را با احتیاط بالا ببرم که مسئله ای پیش نیاید. شاید 6-7 ماه طول بکشد که به رکوردهایم برسم.

این وزنه بردار یاسوجی در خصوص اینکه آیا به بازی های آسیایی خواهد رسید یا نه؟، گفت: ان شاءالله که برسم. فعلا که تمرین می کنم و باید دید شرایط بدنم تا 4-5 دیگر به چه شکل خواهد شد.

جهانفکریان در پاسخ به این سوال که آیا با فدراسیون وزنه برداری در خصوص شرایطش در ارتباط است؟، ادامه داد: با خورشیدی در ارتباط هستم. هنوز نمی دانم دقیقا چه مسابقاتی در پیش است. حالا باید مسابقه جهانی تاشکند تمام شود تا در خصوص مسابقات آینده صحبت شود.

او در واکنش به این موضوع که آیا ناراحتی اش بابت از دست دادن المپیک بعد از کسب سهمیه، از بین رفته است؟، گفت: به هرحال من آسیب دیده بودم و ناراحتی هم چیزی را عوض نمی کرد. حالا به برگشت فکر می کنم و اینکه به رکوردهای قبلی هم برسم. باید تمرینات حرفه ای را پشت سر بگذارم.

وزنه بردار بانوی 26 ساله اضافه نمود: من راه خیلی سختی را طی کردم، شرایط سختی را گذراندم، وقتی بعد از چنین مسیری، آسیبی می بینی که کارت به مرحله عمل جراحی می کشد، بازگشت دوباره خیلی سخت می شود. بعد از آن من تمام تمرکزم را روی این گذاشتم که دستم را درمان کنم و برگردم. کنار آمدن با این موضوع سخت بود، هر ورزشکاری برای حضور در المپیک تلاش می کند و طبیعی است اگر این موقعیت را از دست بدهی، خیلی ناراحت کننده است. من دو سال تمام به خاطر کسب سهمیه، تلاش کردم و نتیجه تلاشم را گرفتم اما به خاطر آسیب دیدگی نتوانستم به المپیک بروم.

جهانفکریان در خصوص اینکه آیا رسیدن به کسب سهمیه بیشتر انگیزه هایش را افزایش داده و یا اینکه عدم حضور در توکیو او را ناامید کرده است، گفت: شک نکنید انگیزه هایم خیلی بیشتر شده است.

وی همچنین در پایان در خصوص اینکه تا پیش از کسب سهمیه، نام او خیلی در رسانه ها به عنوان شانس اول وزنه برداری بانوان برای حضور در المپیک مطرح نبود، تاکید کرد: ورزشکاری که دنبال سهمیه المپیک و مدال باشد، خیلی در پی این نیست که در رسانه کارش را دنبال کند. من تا قبل از کسب سهمیه، خیلی در رسانه های بُلد نبودم، خودم هم نمی خواستم این اتفاق بیافتد تا تمرکزم روی کارم باشد. هدفم کسب سهمیه بود نه در مطرح شدن.