آیا رابطه با افراد کنترل گر دوام می آورد؟ آنالیز آینده این روابط - شهر وبلاگ

1- کنترل گری اغلب نشانه ای از ناامنی درونی است

بسیاری از افرادی که در روابطشان کنترل گر هستند، در حقیقت از یک ترس عمیق از دست دادن رنج می برند. این افراد معمولاً در گذشته تجربیاتی داشته اند که باعث شده احساس عدم امنیت نمایند. آن ها سعی می نمایند با اعمال کنترل بیش از حد روی شریک عاطفی خود، از بروز هرگونه تغییری که ممکن است منجر به ترک شدن یا طرد شدن آن ها گردد، جلوگیری نمایند. در واقع، کنترل گری یک مکانیسم دفاعی است که به جای حل مسائل عاطفی، تنها باعث فرسایش رابطه می گردد.

2- روابطی که در آن ها کنترل گری وجود دارد، معمولاً طولانی مدت نیستند

تحقیقات نشان داده که بیشتر روابطی که در آن ها یکی از طرفین بیش از حد کنترل گر است، پس از مدتی فرو می پاشند. علت این موضوع این است که افراد در یک رابطه به احساس آزادی و استقلال عاطفی احتیاج دارند. کنترل گری باعث می گردد فرد دیگر احساس کند که هویت و آزادی خود را از دست داده است. این موضوع می تواند به مرور زمان به نارضایتی عاطفی، کاهش جذابیت متقابل و حتی خیانت منجر گردد. در نهایت، وقتی یک رابطه بر پایه اجبار و سلطه جویی باشد، احتمال موفقیت آن بسیار کم خواهد بود.

3- کنترل گری باعث افزایش استرس و اضطراب در رابطه می گردد

افرادی که در یک رابطه کنترل گرانه قرار دارند، معمولاً سطح بالایی از استرس و اضطراب را تجربه می نمایند. آن ها دائماً در حال کوشش برای برآورده کردن خواسته های غیرمنطقی شریکشان هستند و این موضوع باعث می گردد که سطح اعتمادبه نفس و سلامت روانی آن ها به شدت کاهش پیدا کند. کنترل گری می تواند منجر به افسردگی، احساس ناتوانی و حتی حملات اضطرابی گردد. در بسیاری از موارد، افرادی که در چنین رابطه ای قرار دارند، به مرور زمان احساس خستگی نموده و در نهایت تصمیم به خروج از رابطه می گیرند.

4- کنترل گری اغلب به سوءاستفاده عاطفی منجر می گردد

بسیاری از روابطی که با کنترل شدید همراه هستند، به مرور زمان به سوءاستفاده عاطفی (Emotional Abuse) تبدیل می شوند. در این نوع روابط، فرد کنترل گر ممکن است از روش های مختلفی مانند تحقیر، تهدید، محدود کردن ارتباطات اجتماعی و اعمال محدودیت های غیرمنطقی استفاده کند. سوءاستفاده عاطفی می تواند اثرات مخربی بر روی سلامت روانی و عزت نفس فرد قربانی داشته باشد و حتی ممکن است فرد را به وابستگی عاطفی ناسالم بکشاند. این نوع وابستگی معمولاً به سختی از بین می رود و افراد سال ها پس از خاتمه رابطه، همچنان از آسیب های آن رنج می برند.

5- افراد کنترل گر معمولاً تغییر نمی نمایند مگر اینکه خودشان بخواهند

بسیاری از افراد امیدوارند که شریک عاطفی کنترل گرشان تغییر کند و دست از اعمال قدرت بردارد. اما در حقیقت، تغییر چنین افرادی تنها در صورتی ممکن است که خودشان بپذیرند که رفتارشان اشتباه است و بخواهند روی خودشان کار نمایند. در بیشتر موارد، افراد کنترل گر رفتار خود را انکار می نمایند و حتی دیگران را مقصر رفتارهای خودشان می دانند. برای آن ها، کنترل کردن یک راه برای احساس امنیت و قدرت است و تغییر این الگوهای رفتاری احتیاج به مشاوره و درمان طولانی مدت دارد. اگر فردی متوجه گردد که شریکش تمایلی به تغییر ندارد، بهتر است که برای حفظ سلامت روانی و عاطفی خود، از رابطه خارج گردد.

6- افراد کنترل گر اغلب حسادت و مالکیت طلبی شدیدی دارند

یکی از ویژگی های شاخص افرادی که در روابط خود کنترل گر هستند، حسادت شدید و مالکیت طلبی افراطی است. آن ها اغلب احساس می نمایند که شریک عاطفی شان تنها متعلق به آن هاست و نباید با دیگران ارتباط نزدیک داشته باشد. این حسادت معمولاً از عدم اعتماد به نفس و ناامنی درونی نشأت می گیرد و باعث می گردد فرد کنترل گر شریکش را تحت نظارت شدید قرار دهد. این کنترل می تواند شامل چک کردن پیغام ها، محدود کردن ارتباطات اجتماعی و حتی نظارت بر رفت وآمدهای فرد باشد. در ابتدا، ممکن است بعضی این رفتار را نشانه علاقه و توجه زیاد بدانند، اما در طولانی مدت باعث ایجاد احساس خفگی و کاهش استقلال فرد می گردد. افراد کنترل گر ممکن است با سرزنش، تهدید یا تحقیر شریکشان را مجبور نمایند که طبق خواسته های آن ها رفتار کند. این رفتارها باعث می گردد فرد قربانی به مرور زمان احساس انزوا کند و روابط اجتماعی اش کاهش یابد. حسادت بیش از حد در نهایت می تواند به بحث های مداوم، احساس بی اعتمادی و حتی درگیری های فیزیکی منجر گردد. چنین روابطی به ندرت پایدار می مانند، زیرا هیچ رابطه ای بر پایه عدم اعتماد و کنترل شدید دوام نخواهد داشت.

7- کنترل گری می تواند باعث از بین رفتن عزت نفس فرد قربانی گردد

افرادی که در روابط کنترل گرانه قرار دارند، به تدریج اعتمادبه نفس خود را از دست می دهند. فرد کنترل گر معمولاً با ایجاد احساس گناه، مقایسه های منفی و سرزنش مداوم، باعث کاهش عزت نفس شریک عاطفی خود می گردد. در این نوع روابط، فرد قربانی ممکن است به مرور زمان احساس کند که ارزش کافی ندارد و قادر به گرفتن تصمیمات درست نیست. این مسئله باعث وابستگی شدید به فرد کنترل گر می گردد، زیرا فرد قربانی تصور می نماید که بدون تایید او قادر به ادامه زندگی نیست. رفتارهای کنترل گرانه می توانند باعث ایجاد احساس بی کفایتی و ناتوانی در فرد قربانی شوند، به طوری که حتی پس از خروج از رابطه نیز اثرات منفی آن باقی بماند. در بسیاری از موارد، افراد قربانی حتی پس از ترک رابطه نیز دچار تردیدهای عمیق درباره خودشان می شوند و در روابط آینده احساس ناامنی دارند. کنترل گری نه تنها باعث تخریب رابطه می گردد، بلکه بر سلامت روانی و احساسی فرد قربانی نیز تأثیر مخربی دارد. چنین روابطی اگر ادامه پیدا نمایند، می توانند باعث ایجاد مسائلی مانند افسردگی، اضطراب شدید و حتی رفتارهای خودتخریبی شوند. به همین علت، افرادی که احساس می نمایند در یک رابطه کنترل گرانه قرار دارند، باید برای حفظ عزت نفس و سلامت روانی خود، به فکر خروج از آن باشند.

8- افراد کنترل گر معمولاً از روش های غیرمستقیم برای اعمال قدرت استفاده می نمایند

کنترل گری همواره به صورت مستقیم و آشکار نیست، بلکه در بسیاری از موارد افراد کنترل گر از روش های غیرمستقیم برای تسلط بر شریک خود استفاده می نمایند. یکی از این روش ها، ایجاد احساس گناه و بازی های روانی است. فرد کنترل گر ممکن است با جملاتی مثل اگر واقعاً دوستم داشتی، این کار را برای من انجام می دادی یا تو همواره باعث ناراحتی من می شوی سعی کند احساس گناه را در شریکش تقویت کند. در بعضی موارد، آن ها از سکوت، قهر کردن و بی توجهی عمدی برای کنترل طرف مقابل استفاده می نمایند. روش دیگر، بزرگ نمایی مسائل کوچک و تبدیل آن ها به بحران های احساسی است، به گونه ای که شریک عاطفی آن ها همواره مجبور باشد برای جلب رضایت شان کوشش کند. بعضی از افراد کنترل گر حتی ممکن است با تهدید به ترک رابطه یا آسیب زدن به خود، شریکشان را تحت فشار بگذارند. این روش ها به طور ناخودآگاه باعث می گردد فرد قربانی احساس کند که باید برای حفظ رابطه، همواره مطابق خواسته های فرد کنترل گر رفتار کند. در طولانی مدت، چنین رفتارهایی فرد را خسته، سردرگم و ناتوان از تصمیم گیری مستقل می نماید. روابطی که بر پایه فشار روانی و بازی های احساسی باشند، معمولاً به شدت ناسالم و فرسایشی هستند و اغلب به شکست منجر می شوند.

9- روابط کنترل گرانه می توانند اثرات منفی طولانی مدت بر فرد قربانی داشته باشند

حتی اگر فردی بتواند از یک رابطه کنترل گرانه خارج گردد، اثرات روانی آن ممکن است برای سال ها باقی بماند. بسیاری از افرادی که تجربه چنین روابطی را داشته اند، بعدها در اعتماد کردن به دیگران دچار مشکل می شوند. آن ها ممکن است در روابط بعدی خود دائماً احساس نمایند که تحت نظر هستند یا باید برای هر کاری شرح بدهند. بعضی از این افراد دچار اضطراب اجتماعی و ترس از وابستگی عاطفی می شوند، زیرا تجربه گذشته آن ها باعث شده که ارتباطات عاطفی را با کنترل و سلطه جویی مرتبط بدانند. در بعضی موارد، اثرات این نوع روابط به قدری شدید است که فرد قربانی دچار افسردگی مزمن، حملات اضطرابی یا حتی ترس از ورود به رابطه تازه می گردد. بعلاوه، ممکن است فردی که در یک رابطه کنترل گرانه بوده است، در آینده به الگوهای رفتاری ناسالم گرایش پیدا کند و ناخودآگاه روابط مشابهی را تجربه کند. در واقع، اگر این زخم های روانی درمان نشوند، محتمل است فرد قربانی در چرخه روابط سمی گرفتار گردد. به همین علت، کسانی که از چنین روابطی خارج می شوند، باید روی بهبود سلامت روان خود کار نمایند و در صورت لزوم از یاری های تخصصی استفاده نمایند.

10- افراد کنترل گر معمولاً رفتارهای خود را توجیه می نمایند و مسئولیت پذیر نیستند

یکی از چالش های اساسی در روابط کنترل گرانه این است که فرد کنترل گر معمولاً رفتار خود را طبیعی و حتی ضروری می داند. آن ها باور دارند که کنترل کردن شریک عاطفی شان یک راه برای محافظت از رابطه است، نه یک مشکل. در بسیاری از موارد، این افراد حتی زمانی که شریکشان احساس خفگی و فشار می نماید، حاضر نیستند که اشتباه خود را بپذیرند. آن ها ممکن است بگویند من این کارها را از روی عشق انجام می دهم یا اگر من به تو توجه نکنم، پس چه کسی این کار را بکند؟ در حقیقت، کنترل گری یک رفتار سمی است که اغلب با توجیه های به ظاهر منطقی همراه می گردد. در بعضی موارد، فرد کنترل گر حتی دیگران را مقصر رفتارهای خود می داند و ادعا می نماید که شریکش او را مجبور به چنین رفتارهایی نموده است. این عدم مسئولیت پذیری باعث می گردد که تغییر رفتار آن ها بسیار سخت باشد، زیرا تا زمانی که فردی نپذیرد که مشکل دارد، انگیزه ای برای تغییر نخواهد داشت. به همین علت، افرادی که در چنین روابطی هستند، باید توجه نمایند که آیا فرد مقابل واقعاً حاضر به تغییر است یا فقط کوشش می نماید که شرایط را توجیه کند؟ در بیشتر موارد، تغییر افراد کنترل گر بدون دریافت یاری تخصصی و مشاوره روان شناسی بسیار سخت است.