ماجرای رفیق کشی برای خُروپف! - شهر وبلاگ

روزنامه خراسان در ادامه نوشت: ماجرای این جنایت وحشتناک در حالی از پنجم اردیبهشت لو رفت که مالک یک کارگاه تولیدی مبل و جایگاه از ناپدیدشدن ناگهانی یکی از کارگران خود ابراز نگرانی کرد و از پلیس یاری خواست.

با توجه به اهمیت موضوع، این پرونده در پلیس آگاهی مورد رسیدگی نهاده شد و بدین ترتیب گروهی از کارآگاهان اداره جنایی با استفاده از تجربیات سرهنگ جواد شفیع زاده (رئیس پلیس آگاهی خراسان رضوی) وارد عمل شدند و به تحقیق در این باره پرداختند، اما همزمان با آغاز تحقیقات پلیس معین شد که یکی دیگر از کارگران کارگاه بعد از این ماجرا، محل کارش را ترک نموده و هیچکس از او نیز خبری ندارد.

ادامه آنالیز ها نشان داد: محمود - الف (جوان 32 ساله) که اهل تربت جام است، در کارگاه مبل سازی مشغول کار بود و داخل اتاقی در همان کارگاه زندگی می کرد، اما حسین - ک (کارگر دیگر کارگاه) نیز با او هم اتاق شده بود و هفته ای 3-4 روز را در همان اتاق نزد دوست و همکارش روزگار می گذراند و بقیه روز ها را به منزل خواهرش می رفت. با وجود این از سوم اردیبهشت که محمود ناپدید شد او نیز از روز بعد دیگر به محل کارش نیامد.

همین موضوع ظن کارآگاهان را برانگیخت و به عنوان یکی از فرضیه های اصلی احتمال وقوع جنایت در دستور کار نهاده شد؛ بنابراین گروه ویژه کارآگاهان به فرماندهی سرهنگ مهدی سلطانیان (رئیس اداره جنایی آگاهی) رصد های اطلاعاتی را برای شناسایی مخفیگاه حسین-ک در حالی آغاز کردند که از هدایت ها و دستورات ویژه قاضی دکتر حسن زرقانی (قاضی ویژه قتل عمد) بهره می گرفتند. در همین هنگام با شناسایی منزل خواهر حسین در منطقه خواجه ربیع، عملیات دستگیری وی ادامه یافت و کارآگاهان با انجام یک سری فعالیت های پلیسی و در اقدامی ضربتی او را در تاریکی شب به دام انداختند.

این جوان که ناباورانه به کارآگاهان خیره شده بود، ابتدا ارتکاب هرگونه جرمی را انکار کرد، اما وقتی کارآگاهان تصویری از مرد نقابدار را به او نشان دادند که شبانه با پراید محمود وارد کارگاه شده بود، دیگر همه چیز را لو رفته دید و به ناچار لب به اعتراف گشود. این متهم 37 ساله در بازپرسی های تخصصی گفت: من بیشتر شب ها را در اتاق محمود زندگی می کردم و نزد او می خوابیدم. ما تنها همکار نبودیم بلکه دوستانی صمیمی نیز بودیم و با هم مواد مخدر صنعتی مصرف می کردیم تا این که تصمیم به ترک اعتیاد گرفتیم، اما کارگران دیگر مدعی بودند که ما دروغ می گوییم و همچنان مواد مصرف می کنیم.

شب حادثه (سوم اردیبهشت) من طبق معمول نزد محمود رفتم، ولی در حالی که خوابم می آمد و چرت می زدم او همچنان حرف می زد؛ به طوری که احساس کردم مواد مصرف نموده است و پرگویی می نماید. زمانی که بالاخره خوابید باز هم صدای بلند خروپف هایش اعصابم را به هم می ریخت. من هم که مصرف مواد را کنار گذاشته بودم، به هیچ وجه نمی توانستم صدای خروپف های او را تحمل کنم! چند بار بیدارش کردم و گفتم، این قدر خروپف نکن! ولی نشد! تا این که خشم سراسر وجودم را فراگرفت و با سنگی که داخل اتاق بود، چند ضربه از پشت به سرش کوبیدم.

وقتی جان سپرد خیلی ترسیده بودم، جسدش را داخل پراید خودش انداختم و در سمت بیابان های اطراف جاده کلات (خلق آباد) دفن کردم. خودرو را هم در منطقه خواجه ربیع کنار خیابان گذاشتم! و....

با کشف خودروی خون آلود، کوشش ها برای پیداکردن جسد ادامه یافت تا این که بعد از ظهر روز گذشته، جسد مقتول نیز از زیر نخاله های ساختمانی بیرون کشیده شد. تحقیقات بیشتر در این باره ادامه دارد.